Troustories – Komiese oomblikke by troues

Ek strompel gister oor die bruid. Sy het seker ‘n boks Calmettes in en drink hoesstroop net vir die wis en onwis.

Die ma van die bruid was onmoontlik. Haar neus was in alles en nog wat ingedruk. Die kleurskema is op haar aandrang verander, die tafels is van rond na viekantig verander, die onthaalsaal is twee keer geskuif.

Op die dag van die troue, was sy slaggereed om al die aandag op haar te trek. (Wees versigtig wat jy voor wens.)

Ure voor die troue sit ma van die bruid in die badkamer toegesluit – nie tevrede met haar rok nie. Sukkel haar daaruit sodat bruid kan bad. Volgende sneuwel die grimeerkunstenaar – weet nie wat sy doen nie. Bruid val al klaar uitmekaar, maar moeder stoom voort.

Op haar besliste aandrang, sit sy voor in die bruidskar op pad kerk toe. By die kerk dring sy daarop aan om reg voor die bruid en haar pa die kerk binne te stap. Almal wat weet wat aangaan gluur haar aan, maar sy sweef die kerk binne asof dit haar dag is.

Toe kom haar wens waar. ‘n Verlate by wat om die kerkblomme snuffel, besluit haar linker wang lyk smaakliker en gaan sit. Moeder klap en by laat waai. Haar gille word afgemaak as aandag trek en gompie se pa besluit om haar uit die kerk te help. Niemand anders lig ‘n vinger nie.

Sy spartel nog so teen die ‘forced removal’ toe skop anafilakse in en haar gesig swel tot twee keer sy grootte. Dramaties val sy flou en hou op asem haal. Die hele troue stop in sy spore.

Moeder het herstel in die hospitaal, troue is afgehandel in die voorportaal van die onthaalsaal en daar is partyjie gehou tot die vroeë oggend ure.

Net soos almal by die troue, wonder ek ook – wie kan dan ‘n by se dienste  bestel?

Die tannie van die catering maatskappy had ‘n kort humeur, skerp tong en sterk voorarms. Personeel word in potlood in haar boeke geksryf, want hulle hou nie lank nie. Hulle sê haar aakligste gewoonte is om potte van die vuur af te klap as die gereg nie reg voorberei is nie.

Ek geniet egter die tannie. Sy stoom en blaas soos ‘n os en vloek hartelik daar waar sy in die kombuis spook met die kos wat oor twee ure moet reg wees. Ek skiet maar die tafels en ander mooi goed in die saal.

Die groenteman arriveer. Potlood uit van agter sy oor, merk hy die lysie wat sy bestel het op die sigaretboks se agterkant af. Wortels, check, beet, check, blomkool… Sy wil nie die kool hê nie want dit lyk en ruik vir haar af. Tannie en groenteman pak mekaar oor ‘n Lexinton buite die saal.

Ondertussen stoot die werkers die groente in die kombuis in en begin kook vir ‘n vale. Buite stry die twee voort oor vrot kool, sleg diens en kinders e skoolfonds wat betaal moet word. Toe tannie na twintig minute in die saal instap, kry sy so ‘n groen skynsel onder haar onderlaag.

In die kombuis kook die vrot kool laat dit klap en die walglike reuk lok brommers van so vêr as Beuafort Wes. Met een rukslag, trek die pot kool deur die lug en verpletter homself teen die muur. Vrot koolsous loop in elke skrefie en gaaitjie beskikbaar in.

Al het hulle ok wat gebruik, die reuk van vrot kool het daai onthaalsaal betrek om nie gou weer te ontsnap nie. Met elke ander tipe skoonmaakmiddel wat hulle probeer, kry die vrot reuk net meer woema en ‘n effense blomgeur by.

Toe bruid ‘n uur later by haar onthaalsaal instap, klap die vrot reuk van kool haar en haar gaste reg in die gesig. Op ‘n laat somersmiddag na ‘n warm broeiende dag, bly blomkool die toppresteerder in onaagename reuke.